İngilizce
‘’YAŞ ÇAY BİZİM İŞİMİZ’’ PROJESİ HAYATA GEÇİRİLEMEDİ
2016 yılı çay sezonu açıldı. Açıklanan fiyat beklenen fiyat olmasa da müstahsili memnun etti. Rekoltenin bir miktar düşük olacağı söyleniyor ancak, toplamda geçen yılın rekoltesini yakalayabileceğimiz görüşü daha yaygın.
‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesi işçi bulunamadığından 2016 yılında hayata geçirilemedi.
Gıda Tarım Ve Hayvancılık Bakanlığımızın desteği , Çaykur un , İşkur un, Sayın Valimiz Abdil Celil Öz’ ün , İlçe kaymakamlarımızın ve belediye başkanlarımızın desteği hep yanımızda oldu. Projenin hayata geçirilmesi için canla başla çalışan Gıda Tarım il müdürümüz Sayın Cahit Gülbay’ın desteği de çok önemli idi.
Tüm bu destekler vardı yinede projeyi 2016 yılında hayata geçirmeyi başaramadık. Çünkü, iki uygulamadan olumsuz etkilendik. Birinci uygulama asgari ücretin aniden beklentimizin üzerinde artmış olması. Bizim ilan ettiğimiz ücret bu yüzden tercih edilme vasfını kaybetti. İkinci husus ise ‘’Toplum Yararın projelerin’’ cazibesi. İşsizlerin tümünün bu uygulamadan yararlanmak istediğini gördük. Herkes rahat işte çalışmak ve kolay yoldan para kazanmak istiyor. Bu uygulamaların emeklilik imkanı sağlamadığını ise göz ardı ediyor.
‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesinde amaçlarımız belliydi.
1-Yabancı işçilerin gelmemesi ya da gelememesi durumunda bir ‘’B’’ planı oluşturmak
2-Hammadde kalitesini artırmak
3-Yerli işçi istihdam etmek
4-Çay toplama maliyetlerine bir istikrar getirmek.
5 Yarılıkçılık yapacak şirketlerin kurulmasına örnek oluşturarak, çay alanlarının birleştirilmesine destek vermek.
6-Sektördeki faaliyetlerin kayıt içinde olmasına destek vermek.
7 -Sosyal güvenceli işçiler istihdam etmek.
8-Sektörde çalışan bayanların sosyal güvenceye kavuşmasına destek vermek.
Yabancı işçiler piyasayı rahatlatıyor ifadesi doğrudur.
16000 insan turist olarak geliyor ve işgücü oluşturarak müstahsil için rahatlık sağlıyor. Yasal olmasa da çalışabiliyorlar. Müstahsile bu rahatlığın sürekli olduğuna inanıyor musunuz diye sorduğunuzda, sürekli olduğuna inanmadıkları cevabını alıyorsunuz.
O halde, bir ‘’B’’ planına ihtiyacımız olduğu iddiamız da doğrudur.
Yabancı işçilere karşı olmamakla beraber, yasal olmayan mevcut tabloyu, ‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesi ile ilişkilendirerek yasal hale getirilmeyi ve kayıt içine almayı destekliyoruz. Ya da ‘’toplum yararına projeler’’ kapsamında istihdam edilen işsizleri, kamu dairelerinde yığmak yerine, ‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesi gibi üretici projeler kapsamında tarım alanlarına kanalize etmemizin daha doğru olacağına da inanıyoruz..
Geçen yıldan bu yana piyasa da kontrolsüz neler değişti diye bakarsanız, çay toplama maliyetlerinin bir misli artığını görürsünüz. 2015 yılımda bir ton çayı yemek kendilerine ait 250 TL ye toplayan yabancı işçiler bu yıl 400 TL ye topluyorlar. Üstelik yemek müstahsile ait olarak. Bunun açıklaması bir ton çayın toplama maliyeti 500 TL oldu ve bir yıl öncesine göre bire bir daha arttı demektir.
Kilo ile çay toplayanlar mayıs ayının tazecik filizlerini kökünü de katarak odun yapıyorlar. Biraz daha fazla kilo yapma uğruna hammadde kalitesine zarar veriyorlar.
Bu olumsuz tabloyu islah edeceğine inandığımız‘‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’ projesi nin uygulanabilmesi için devlet desteğinin şart olduğu sonucuna vardık. Kayıt içinde kaynak yaratma performansı yüksek olan proje kapsamında verilecek olan desteklerin, vergi geliri olarak devletin kasasına geri döneceğine inanıyoruz.
Sonuç olarak diyebiliriz ki, ya yabancı işçileri yasal hale getiren altyapıyı oluşturalım, kaçak işçi çalıştırıp yasaları yok saymayalım. Ya da toplum yararına projeler kapsamında istihdam edilen işsizleri bu projelere kanalize ederek üretici bireyler haline getirelim.
Uzun vadeli değerlendirdiğimizde verilecek olan bu desteklerin geri dönüşünün verilenden kat ve kat fazla olacağını söyleyebiliriz.
Sosyal faydası ise cabası.
‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesi işçi bulunamadığından 2016 yılında hayata geçirilemedi.
Gıda Tarım Ve Hayvancılık Bakanlığımızın desteği , Çaykur un , İşkur un, Sayın Valimiz Abdil Celil Öz’ ün , İlçe kaymakamlarımızın ve belediye başkanlarımızın desteği hep yanımızda oldu. Projenin hayata geçirilmesi için canla başla çalışan Gıda Tarım il müdürümüz Sayın Cahit Gülbay’ın desteği de çok önemli idi.
Tüm bu destekler vardı yinede projeyi 2016 yılında hayata geçirmeyi başaramadık. Çünkü, iki uygulamadan olumsuz etkilendik. Birinci uygulama asgari ücretin aniden beklentimizin üzerinde artmış olması. Bizim ilan ettiğimiz ücret bu yüzden tercih edilme vasfını kaybetti. İkinci husus ise ‘’Toplum Yararın projelerin’’ cazibesi. İşsizlerin tümünün bu uygulamadan yararlanmak istediğini gördük. Herkes rahat işte çalışmak ve kolay yoldan para kazanmak istiyor. Bu uygulamaların emeklilik imkanı sağlamadığını ise göz ardı ediyor.
‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesinde amaçlarımız belliydi.
1-Yabancı işçilerin gelmemesi ya da gelememesi durumunda bir ‘’B’’ planı oluşturmak
2-Hammadde kalitesini artırmak
3-Yerli işçi istihdam etmek
4-Çay toplama maliyetlerine bir istikrar getirmek.
5 Yarılıkçılık yapacak şirketlerin kurulmasına örnek oluşturarak, çay alanlarının birleştirilmesine destek vermek.
6-Sektördeki faaliyetlerin kayıt içinde olmasına destek vermek.
7 -Sosyal güvenceli işçiler istihdam etmek.
8-Sektörde çalışan bayanların sosyal güvenceye kavuşmasına destek vermek.
Yabancı işçiler piyasayı rahatlatıyor ifadesi doğrudur.
16000 insan turist olarak geliyor ve işgücü oluşturarak müstahsil için rahatlık sağlıyor. Yasal olmasa da çalışabiliyorlar. Müstahsile bu rahatlığın sürekli olduğuna inanıyor musunuz diye sorduğunuzda, sürekli olduğuna inanmadıkları cevabını alıyorsunuz.
O halde, bir ‘’B’’ planına ihtiyacımız olduğu iddiamız da doğrudur.
Yabancı işçilere karşı olmamakla beraber, yasal olmayan mevcut tabloyu, ‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesi ile ilişkilendirerek yasal hale getirilmeyi ve kayıt içine almayı destekliyoruz. Ya da ‘’toplum yararına projeler’’ kapsamında istihdam edilen işsizleri, kamu dairelerinde yığmak yerine, ‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’’ projesi gibi üretici projeler kapsamında tarım alanlarına kanalize etmemizin daha doğru olacağına da inanıyoruz..
Geçen yıldan bu yana piyasa da kontrolsüz neler değişti diye bakarsanız, çay toplama maliyetlerinin bir misli artığını görürsünüz. 2015 yılımda bir ton çayı yemek kendilerine ait 250 TL ye toplayan yabancı işçiler bu yıl 400 TL ye topluyorlar. Üstelik yemek müstahsile ait olarak. Bunun açıklaması bir ton çayın toplama maliyeti 500 TL oldu ve bir yıl öncesine göre bire bir daha arttı demektir.
Kilo ile çay toplayanlar mayıs ayının tazecik filizlerini kökünü de katarak odun yapıyorlar. Biraz daha fazla kilo yapma uğruna hammadde kalitesine zarar veriyorlar.
Bu olumsuz tabloyu islah edeceğine inandığımız‘‘’Yaş Çay Bizim İşimiz’ projesi nin uygulanabilmesi için devlet desteğinin şart olduğu sonucuna vardık. Kayıt içinde kaynak yaratma performansı yüksek olan proje kapsamında verilecek olan desteklerin, vergi geliri olarak devletin kasasına geri döneceğine inanıyoruz.
Sonuç olarak diyebiliriz ki, ya yabancı işçileri yasal hale getiren altyapıyı oluşturalım, kaçak işçi çalıştırıp yasaları yok saymayalım. Ya da toplum yararına projeler kapsamında istihdam edilen işsizleri bu projelere kanalize ederek üretici bireyler haline getirelim.
Uzun vadeli değerlendirdiğimizde verilecek olan bu desteklerin geri dönüşünün verilenden kat ve kat fazla olacağını söyleyebiliriz.
Sosyal faydası ise cabası.
